Wiersze

Ona już zawsze będzie niczyja.
Ośmiolatkę łza wielka spowiła,
Świat jej już innych nabrał barw.
Smutek i cierpienie, tyle jej dał.
Zabrał jej wszystko,
Zabrał jej własne ja.

Kocham Cię i tak bardzo Ciebie chcę.
O każdej porze dnia i nocy.
Czy zmęczona, czy wyspana,
Kocham Ciebie nawet z rana.

Siedzę na oknie i widzę jak ten świat dziś moknie.
Rozmyślam nad życiem, nad swoim (nie)bytem..
Jak było, a jak będzie za kolejnych kilka lat?
Czy to jest wciąż ten sam świat?
Niby z mojego okna rzeczywistość jest niezmienna,
te same drzewa, bloki, lecz wystarczy zrobić dwa kroki,
aby z innego okna zobaczyć, że wszystko się zmieniło..
Żółty żuraw stał tu niedawno, a teraz nowe wysokie bloki..
Już prawie wszystko skończone.
A drzewa, które widzę z mego okna też już nie są takie jak kiedyś.
Są większe, potężniejsze.. Zburzyli jeden budynek po lewej.
Bank już kilka razy zmienił nazwę.
Nie ma już Mrozika, a w nim Reni..

Okno.. I jego ogromna, często niezauważalna funkcja.
Niezauważalny nie znaczy nieważny.
A teraz z pełnym poświęceniem moknie,
abym ja mogła siedzieć na parapecie i pić ciepłą herbatę.

Z rozmyślań wyrywa mnie ciche chrapanie, zupełnie zapomniałam, że moi bratankowie przyjechali na noc
i oddałam im swoją kołdrę, ale od kilku dni i tak śpię pod moim fantastycznym, ciepłym polarkowym kocykiem 🙂
23:28 – całkiem niedużo zostało do soboty.
Jeśli pogoda się nie zmieni to nasz jutrzejszy wypad do Wesołego miasteczka będzie pod wielkim znakiem zapytania.
Szaman już chyba powinien odejść na emeryturę bo coś ostatnio mu nie wychodzi to tańcowanie o dobrą pogodę 😛

A tu serducho, zainspirowane moim kubkiem z herbatą z hibiskusa 😉 Tak na szybko zrobione..

„Czasami jakoś mi smutno,
dookoła pustki i mgły.
Jesteś daleko i spotkać się trudno,
lecz myśli moje są tam gdzie Ty.

Chociaż zmuszona będziesz mnie porzucić,
jeśli serca nie zmienisz w kochaniu.
Porzucając nawet nie chciej mnie zasmucić
i rozstając nie mów o rozstaniu…”

Bo Przyjaciel to ktoś takie kogo warto mieć.
Ktoś kto Cie zrozumie.
Ktoś komu możesz zaufać.
Jednakże aby mieć prawdziwego przyjaciele trzeba nie tylko brać ale i dawać.
W przyjaźni nie chodzi o drogie prezenty.
Przede wszystkim najważniejszy jest czas jaki możemy poświęcić drugiej osobie.
Czasem wystarczy tylko z tym kimś posiedzieć i go wysłuchać.
Przyjaciele razem się śmieją i razem płaczą.
Zaufanie… i ta pewność że nie będziesz się złościć nawet gdy zadzwonię o 3 w nocy.
To przeczucie kiedy wiem, że coś się dzieje.
I te chwile dla, których warto po prostu żyć.
Rozmowa, która zabiera Cię dokąd tylko zechcesz.
Jak wehikuł czasu, które może zabrać Cię do najwspanialszych chwil.
To te spacery pomimo mroźnych dni.
Te uszy, które słuchają tego czego już nikt nie chce słuchać.
To Twoje zmienne humory.
Te chwile kiedy nam po prostu nagle „odbija”.
To herbata z miodem.
To jak podróż jeszcze dalej niż północ.
Te myśli, których nie musisz mówić na głos.
To moja gorączka.
Nasze problemy.
Czekolada na przerwie.
„Bo to co moje to i Twoje”
Wszystko co robimy głupiego..

To właśnie ja i Ty 🙂
Karolina… 🙂 Pamiętaj, cokolwiek – ja jestem. Tak po prostu. 🙂
Pamiętaj. 🙂