Są takie osoby, które możemy nie widzieć dni, tygodnie, miesiące, lata. Wysyłając w wiadomości tylko jakieś zdjęcie i zdawkowe 'Hej piękna, musimy się w końcu zgadać!”
Jesteśmy do tego stopnia pewni, że ta osoba jest obok, że jakoś zwyczajnie zapominamy by w natłoku codziennych spraw odzywać się częściej.
Nikt przy tym nie ma do nikogo pretensji, że się nie widujemy. To zrozumiane, bo życie jest pełne obowiązków, zajęć i zgiełku i zwyczajnie czasem trudno jest zgrać się w czasie. Często musimy w ostatniej chwili odwoływać spotkanie bo jedno lub drugie dziecko ma gorączkę.
Jednak, gdy nadchodzi czas spotkania, ten czas zdaje się nie mieć znaczenia.
Rozmowa płynie jakbyśmy widywały się codziennie. To właśnie w tych chwilach zdajemy sobie sprawę, że przyjaźń przetrwała czas i dystans. I choć były przerwy w kontakcie, to właśnie ta wyjątkowa więź sprawia, że nasze spotkania są takie magiczne, a rozmowy nie mają końca. Aż trudno czasem uwierzyć, że widziałyśmy się rok czy pięć lat temu, często nawet już nie pamiętamy kiedy.